mówić szybko

См. также в других словарях:

• szybko — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., szybkobciej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z dużą szybkością; prędko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Iść, biec, jechać szybko. Mówić szybko. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szybko — szybkobciej przysłów. od szybki a) w zn. 1: Iść, jechać szybko. Oddychać, mówić szybko. b) w zn. 2: Szybko się decydować, orientować. Szybko zareagować, odpowiedzieć na coś …   Słownik języka polskiego

• mówić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mówićwię, mówićwi, mówićwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} porozumiewać się z innymi przy pomocy języka, mowy; komunikować coś; opowiadać komuś o czymś : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mówić — 1. Coś mówi samo za siebie «coś jest oczywiste, nie wymaga komentarza ani dodatkowych wyjaśnień»: Energia elektryczna wytwarzana na bazie bełchatowskiego węgla jest o 40 proc. tańsza od energii uzyskanej z innych źródeł. To mówi samo za siebie.… …   Słownik frazeologiczny

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• mleć [pytlować, trzepać] językiem [jęzorem, ozorem] — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić szybko i dużo, zwłaszcza o sprawach błahych; mówić bez przerwy, bez wytchnienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}On lubi ciszę i spokój, a ona od rana do wieczora tylko miele (trzepie, pytluje) jęzorem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzepać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, trzepaćpię, trzepaćpie, trzepaćany {{/stl 8}}– trzepnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, trzepaćnę, trzepaćnie, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… …   Słownik języka polskiego

• trajkotać — ndk IX, trajkotaćoczę, (trajkotaćocę), trajkotaćoczesz (trajkotaćocesz), trajkotaćocz, trajkotaćał, rzad. I, trajkotaćam, trajkotaćasz, trajkotaćaj 1. pot. «mówić szybko, dużo i beztreściwie; paplać» 2. «o maszynach, karabinie maszynowym itp.:… …   Słownik języka polskiego

• trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …   Słownik języka polskiego

• trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego